Wat is de zijspanning van de lithiumbatterij? Hoe de zijspanning regelen?

De zijspanning van de batterij verwijst specifiek naar de spanning van de aluminiumlaag tussen het kathodelipje en de aluminium gelamineerde film van de polymeerbatterij.

De zijspanning van de polymeer-lithiumbatterij heeft betrekking op:

1. De spanning van de aluminiumlaag tussen het kathodelipje en de aluminium gelamineerde film; 2. De spanning van de aluminiumlaag tussen het anodelipje en de aluminium gelamineerde film.
In theorie is de aluminiumlaag tussen het kathodelipje en de aluminium gelamineerde film geïsoleerd, wat betekent dat hun spanning 0 moet zijn.
Tijdens de verwerking van de aluminium gelamineerde film kan de binnenste PP-laag plaatselijk beschadigd raken, wat resulteert in lokale geleiding (inclusief elektronische kanalen en ionkanalen) daartussen, waardoor een microbatterij ontstaat en dus een potentiaalverschil (spanning).
De normen voor de zijspanning variëren per fabrikant, maar het grootste deel van de industrie stelt deze lager dan 1,0 V. De spanningsnorm is gebaseerd op het oplossingspotentieel van een aluminium-lithiumlegering

Testen van zijdelingse spanning:

Zijspanningstesten worden voornamelijk gebruikt om het afdichtende effect van verpakkingsfolies voor lithiumbatterijen te inspecteren en kortsluitingen tussen het lipje en de aluminium gelamineerde folie van de verpakkingsfolie te detecteren. Kortsluitingen kunnen corrosie van de gelamineerde aluminiumfilm, elektrolytlekkage, gaszwelling, lage spanning en een reeks andere problemen veroorzaken, wat veiligheidsrisico's met zich meebrengt.

De zijspanning van lithium-polymeerbatterijen verwijst specifiek naar de spanning over de aluminiumlaag tussen het positieve lipje en de met aluminium gelamineerde film van een polymeer-lithiumbatterij. In theorie zou de aluminiumlaag tussen de positieve pool en de met aluminium gelamineerde film geïsoleerd moeten zijn, wat betekent dat hun spanning nul zou moeten zijn. Tijdens de verwerking van de met aluminium gelamineerde film kan de binnenste PP-laag echter plaatselijk beschadigd raken, wat resulteert in gedeeltelijke geleiding (inclusief zowel elektronische als ionische kanalen) daartussen. Hierdoor ontstaat een microbatterij, wat leidt tot een potentiaalverschil (spanning). De normen voor de zijspanning variëren per fabrikant, maar de industrie stelt deze doorgaans lager dan 1,0 V. De basis voor deze spanningsnorm is afgeleid van het oplospotentieel van de aluminium-lithiumlegering.

Het potentiaalverschil tussen de positieve tab en de met aluminium gelamineerde schaal wordt gebruikt om te controleren of er elektronische kanalen zijn tussen de negatieve tab en de met aluminium gelamineerde film. Als er elektronische kanalen zijn tussen het negatieflipje en de met aluminium gelamineerde film, en de binnenste PP-laag van de met aluminium gelamineerde film is beschadigd, kan er corrosie optreden.

Een van de redenen voor het opzwellen van gas: corrosie van de verpakking.

Gaszwelling kan behoorlijk lastig zijn. Zonder effectieve detectiemethoden is het moeilijk om defecte producten binnen het bedrijf te controleren en te voorkomen dat ze klanten bereiken. Het probleem kan zich maanden later manifesteren als gasopzwelling, wat tot rendementen kan leiden.

In dergelijke gevallen is de met aluminium gelamineerde film van de batterijcel al gecorrodeerd. Vocht komt de batterij binnen via de gecorrodeerde, met aluminium gelamineerde film en reageert met de elektrolyt, waardoor het gas opzwelt.

Waarom is het nodig om de zijspanning te regelen?

Als de binnenste PP-laag van de aluminiumgelamineerde film beschadigd raakt, kunnen corrosie en schade optreden.

Corrosie vereist twee voorwaarden: 1) een elektronisch pad, waarbij de negatieve elektrode en de aluminiumlaag van de met aluminium gelamineerde film een ​​elektronisch pad vormen; 2) een ionisch pad, waarbij de aluminiumlaag van de met aluminium gelamineerde film en de elektrolyt een ionisch pad vormen. Zonder een van deze omstandigheden kan er geen corrosie optreden.

Wanneer aan beide voorwaarden wordt voldaan, reageren lithiumionen met de aluminiumlaag van de met aluminium gelamineerde film, waardoor een lithium-aluminiumlegering ontstaat. Deze lithium-aluminiumlegering is een poederachtige substantie die de met aluminium gelamineerde film kan doorboren, waardoor de zwarte vlekken ontstaan ​​die vaak in de film te zien zijn. Deze zwarte vlekken worden in de loop van de tijd steeds prominenter en naarmate de laad- en ontlaadcycli toenemen.

Hoe selecteren?

Momenteel omvatten de gedetecteerde methoden:

1. Testen van de weerstand tussen de met aluminium gelamineerde film en het negatieve lipje. Een weerstand groter dan 5M ohm wordt als relatief veilig beschouwd. Sommige bedrijven stellen lagere normen, afhankelijk van de uiteindelijke ppm-tolerantie voor defecte producten. U kunt bepaalde gegevens berekenen en ook uw eigen normen definiëren. Deze weerstandstest wordt voornamelijk gebruikt om elektronische paden af ​​te schermen.
2. Het testen van de stroom tussen de positieve elektrode en de aluminiumfilm, wat kan worden gedaan met behulp van een gelijkstroombron. Als de stroom groter is dan 0,001 mA, wordt dit over het algemeen als een defect product beschouwd en moet het worden geselecteerd.
3. Testen van de spanning tussen de positieve elektrode en de aluminiumfilm. Als de spanning groter is dan 1V, wordt dit over het algemeen als een defect product beschouwd.

Bij het testen kun je ervoor kiezen om methode 1 en 2, of 1 en 3 te combineren.

---

E-mail: tob.amy@tobmachine.com

Skype:amywangbest86

Whatsapp/Telefoonnummer:+86 181 2071 5609